مسیحا نفس

پسرکم! بگذار آرام برایت کمی درد دل کنم درد دلی مادر و فرزندی، روزها خواهد گذشت و روزهایی خواهد آمد مثل باد، و آنوقت شاید مادر را خوب تر بشنوی و براستی به قول لیلا: "آدم که دلش بگیرد، دردش را به کدام پنجره بگوید که دهانش پیش هر غریبه ای باز نشود..!؟"  اینجا که آمده ای کم کمک تناقض های بسیار خواهی دید، غریبه هایی که آدم را قورت میدهند  و غریبه هایی که از صد آشنا، آشناترند هر دو را باور کن امّا هیچگاه غریبه نباش بچه که بودم، ته دلم، همیشه از غریبه ها میترسیدم ...

هرچند با تآخیر سه ماهه... ولی بالآخره بعد از سه ماه تونستم بعضی از عکسهای جشن تولد یک سالگیه مسیحا کوچولو رو سر جمع کنم متأسفانه مجبور شدیم یه سری عکسها رو بخاطر خراب شدن دوربین ریکاوری کنیم (بدشانسی ازین بدتر!!!) و خوشبختانه شد... ولی بعضی هاشون با کیفیت پایین save شدن... حیف !!! وای اگه فیلم هاش بی صدا بمونه!!! (هنوز که درست نشده)!!! یادش بخیر ...... دو ماه پیش از جشن تولد گلپسرم، مشغول شدم، سخت بود ولی کلّی ذوق داشتم... از شب زنده داری های سحرهای ماه مبارک تا... اعتراض بابای مسیحا که : "آخر نفهمیدیم شما داری چیکار میکنی؟؟؟ "...

حالا که حرف از کتاب شد، بذار مقوله ی شیرین کتاب قصه هاتو به اینجا برسونم که: راستیتش  یه روزی همون اولا... مامان تصمیم گرفت به ازای هر ماه که از تولد نازنین پسرش میگذره، براش یه کتاب هدیه بخره که الحمدلله تا یه جاهایی محقق شده، بعد کتاب قشنگ شازده کوچولو  پک "تاتی کوچولوها" رو هم برا شازده کوچولوی خودمون  خریدیم. و هر روز که میگذره بیشتر دوسشون  داری و بدون اینکه پاره کنی به سبک خودت ورق میزنی و میخونی، اگه هم نتونی ورق بزنی به مامان میگی: "ماما... باز...باز..." گاهی هم که مامان تو آشپزخونه یا جلوی آینه کارش یه خرده بیشتر طول میکشه، شعراشو برات م...

    اولین کتابی که برات خریدم (البته بعد از اون قرآن کوچولوی مخصوص) عیدی امسالت بود، میشه گفت اولین " کتاب قصه" عیدی عید نوروزت که تو نازنینم دقبقا میشدی 7 ماهه کتاب "شازده کوچولو" کتابی که هیچوقت از خوندن و شنیدن بعضی جملاتش سیر نشدم، کتاب خاطره انگیزی که آرزوم بود اولین کتاب قصه ای باشه که برات میخرم... هرچند هنوز چیزی ازش نمیفهمی، جز ورق زدن و گوش کردن به "قصه های من درآوردی مامان " که از تو کتابش برات میخونه... درست از وقتی شروع کردی به سینه خیز کردن همین که میومدم کتاب بدست مینشستم لبه ی تخت، خودتو سینه خیز میکشوندی کنارم سر...

  "سلام حضرت مهربان" بعد از آن سفر کربلا... ،سفری در شبهای نورانی قدر، شما به ما سوغآتی نشاندار  هدیه دادید،      هدیه ای شیرین و دوستداشتنی! *** کاش خوب قدر بدانیم ... کاش امانتدار قابلی باشیم...   و اکنون در ماه عزای شما، شیرینی زندگی مان یکسال دارد هرچند هنوز عزایتان را، سیاهپوشی مان را نمیفهمد ، ولی یاد گرفته است برایتان سینه بزند *** قبولش میکنید حضرت مظلوم؟؟؟ نگاهش میکنید؟؟؟ در آغوش من به خیمه ی عزایتان می آید... ...

اینم عکسای آتلیه "من و پسرم" که البته "منش" حدف شده... مسیحا عالی بود تو آتلیه!!! وقتی می گفتیم :"مسیحا بخند!" می خندید + چند تا شیرین کاری هم از خودش قربون پسر نازنین و شیرینم برم * خدا رو شکر که خوبیم و روبراه... الحمدلله...   ...